Terapia integracji sensorycznej

Terapia SI najczęściej przebiega w formie zabawy. Poprzez huśtanie się w hamakach, balansowanie, zabawy z piłką, pokonywanie rozmaitych torów przeszkód, przeciskanie przez tunele itp.- układ nerwowy i mózg dziecka uczy się właściwego reagowania na bodźce zewnętrzne i integracji wrażeń płynących z różnych zmysłów. Terapia Integracji Sensorycznej jest zazwyczaj dla dziecka przyjemnością, ale wymaga też od niego dużego zaangażowania i niekiedy sporego wysiłku. Rolą terapeuty jest umiejętne zachęcanie i prowokowanie dziecka do kierowanej aktywności, nawet wówczas, gdy pewne rodzaje zabaw i ćwiczeń wzbudzają jego niechęć, opór lub lęk. Stopień trudności aktywności stopniowo wzrasta w miarę czynionych przez dziecko postępów.

Efekty terapii sensorycznej czasami widoczne są już po kilku miesiącach, ale najczęściej trzeba na nie czekać około roku. Dziecko uczestniczące w zajęciach terapii sensorycznej:

  • lepiej się rozwija pod względem psychoruchowym,
  • lepiej radzi sobie też z integracją i porządkowaniem bodźców płynących ze świata zewnętrznego i z samoregulacją
  • zanikają agresywne reakcje u dzieci mających trudności z przystosowaniem się do nowej sytuacji,
  • zmniejsza się nadpobudliwość ruchowa
  • dziecko zaczyna lepiej komunikować swoje potrzeby i nawiązuje interakcje z otoczeniem
  • poprawia się koordynacja ruchowa i zmysł równowagi (dziecko zaczyna prawidłowo używać przedmiotów takich jak piłka, kredki czy nożyczki)
  • poprawia się znacząco zdolność koncentracji u dziecka
terapeuta dla dziecka otwock
terapeuta dla dziecka otwock- integracja sensoryczna

Sygnały jakie wysyła nadwrażliwe dziecko przed ukończeniem 3-ego roku życia

  • ma problemy z jedzeniem (ssaniem, gryzieniem, żuciem, połykaniem),
  • akceptuje tylko niektóre pokarmy, nie toleruje niektórych konsystencji, nie lubi próbować nowych smaków,
  • podczas jedzenia często reaguje odruchem wymiotnym, łatwo krztusi się,
  • ma kłopoty z regulacją snu, występują częste wybudzenia i kłopoty z wyciszeniem się,
  • nie toleruje dotyku, reaguje płaczem na przytulanie czy głaskanie,
  • nie lubi ubierania, kąpieli, mycia głowy, obcinania paznokci itp.,
  • impulsywność, często miewa ataki złości,
  • pręży się, zaciska piąstki, unika ewidentnie kontaktu wzrokowego,
  • reaguje płaczem na dźwięki otoczenia,, dźwięki mowy czy muzykę,
  • jest opóźnione psychoruchowo (późno siada, raczkuje i chodzi, jest niezdarne ruchowo),
  • rozwój mowy jest opóźniony (często nie pojawia się głużenie, gaworzenie, mówi mało i niechętnie).

Objawy zaburzeń SI po ukończeniu przez dziecko trzech lat

  • nadmierna ruchliwość dziecka lub bierność, niska aktywność dziecka, ślamazarność,opóźnienie w mówieniu,
  • trudność w zdobywaniu nowych umiejętności motorycznych,
  • problemy z samoobsługą,
  • częste mylenie kierunków,
  • strach przed wspinaniem się na drabinki, wejściem na krzesło itp.,
  • trudności w przenoszeniu uwagi z jednej rzeczy na inną,
  • łatwość w dekoncentrowaniu się,
  • unikanie zabawy z innymi dziećmi,
  • impulsywność,
  • niezdolność do uspokojenia się i relaksu,
  • nadwrażliwość lub niewrażliwość na dotyk, ruch, obrazy lub dźwięki,
  • nieporadność ruchowa,
  • niechęć do mycia, obcinania paznokci czy włosów,
  • niska samoocena,
  • społeczne i/lub emocjonalne problemy,
  • niezwykle wysoki lub niski poziom aktywności,
  • opóźnienie w nauce

Wspomaganie rozwoju integracji sensorycznej w domu Propozycje ćwiczeń do wykonania w domu pod okiem rodzica/opiekuna

Układ dotykowy

  • dotykowe pudełko- wycinamy otwory w pudełku (tak aby zmieściły się ręce dziecka), wkładamy różne przedmioty, po czym prosimy dziecko aby zgadło co dotyka rączką,
  • malowanie – farbami, pianką do golenia,  kisielem, płynną galaretką. Do malowania używamy zarówno dłoni jak i stópek.

Układ przedsionkowy

  • skakanie na piłce – duża piłka najlepiej z uchwytami (dostosowana do wzrostu dziecka),
  • turlańce- turlanie na różnego rodzaju materiałach typu koc, kołdra, dywaniki o różnej fakturze, a na dworze po trawie,
  • bujaki – bujanie na boki dziecka umieszczonego w środku koca.

Układ proprioceptywny

  • ciągnięcie – pozwalamy dziecku pchać wózek z zakupami w sklepie,
  • walka kogutów- siadamy na podłodze i siłujemy (przepychamy) się z dzieckiem,
  • taczka – dziecko leży na podłodze podparte na rękach, rodzic/opiekun chwyta za uda i prowadzi niczym taczkę.