Terapia integracji sensorycznej
Terapia zaburzeń Integracji Sensorycznej polega na takim stymulowaniu układu nerwowego, aby dać mu możliwość właściwej pracy, czyli prawidłowego odbierania, przetwarzania i odpowiedzi na bodźce płynące ze środowiska i naszego ciała. Jest to terapia ruchowa i wygląda jak zabawa. Dziecko uczestniczące w terapii ma wrażenie, że kreuje zajęcia wspólnie z terapeutą. Ćwiczenia są wykonywane na specjalnym sprzęcie SI (huśtawki, konik, hamaki, helikoptery, piłki, wałki sensoryczne, deskorolki, talerze obrotowe, ) i są dostosowane indywidualnie do potrzeb i poziomu rozwojowego dziecka. Nadrzędnym celem terapii jest poprawa jakości przesyłania i organizacji informacji sensorycznej, tj. tego co jest odbierane przez różne zmysły naszego ciała a następnie wytworzenie odpowiedniej reakcji adaptacyjnej.
Diagnoza / terapia integracji sensorycznej
Diagnoza procesów integracji sensorycznej
Diagnoza procesów integracji sensorycznej składa się z kilku części:
- Wywiad z rodzicami – terapeuta SI zadaje pytania dotyczące przebiegu ciąży, porodu, rozwoju dziecka, przebytych chorób i innych problemów zdrowotnych
- Kwestionariusze – stanowiące dopełnienie procesu diagnostycznego
- Próby kliniczne – dziecko na prośbę terapeuty wykonuje kilka zadań, które mają na celu wykluczenie lub potwierdzenie występowania u dziecka przetrwałych odruchów, a także sprawdzenia jak wygląda jego napięcie mięśniowe, równowaga, koordynacja, płynność ruchowa ciała, planowanie motoryczne, czucie ciała (umiejętność zlokalizowania bodźca dotykowego), a także praca oczu i praca rąk
- Obserwacja kliniczna
- Obserwacja podczas swobodnej aktywności
- Podsumowanie diagnozy – rozmowa z rodzicami na temat wyników diagnozy i wniosków z nich płynących. Rodzice otrzymując pisemną diagnozę, która zwiera dane z wywiadu, kwestionariuszy, wyniki prób klinicznych oraz wnioski. Po podsumowaniu diagnozy terapeuta SI przedstawia rodzicom opracowany, indywidualny program terapii ich dziecka.
Metoda Terapii Integracji Sensorycznej skierowana jest do dzieci, u których obserwuje się:
trudności w uczeniu się, pisaniu, czytaniu (dysleksja)
- obniżoną jakość pisma / rysunku
- obniżone lub wzmożone napięcie mięśniowe
- opóźniony rozwój motoryki dużej (są mało sprawne ruchowo, biegając często przewracają się, mają trudności z jazdą na rowerze itp.)
- problemy z koncentracją uwagi
- wzmożoną aktywność ruchową (hiperaktywność)
- zbyt mała aktywność ruchowa (hipoaktywność)
- opóźniony rozwój mowy
- kłopoty z nabywaniem umiejętności samoobsługowych
- nieprawidłowe rekcje na bodźce
- dotykowe (obcinanie paznokci, czesanie, mycie włosów, narzekanie na metki na ubraniu, chodzenie na boso),
- słuchowe (zatykanie uszu przy niegłośnych dźwiękach)
- węchowe (często narzekają, że coś śmierdzi),
- wzrokowe
- niską samoocenę
- trudności w kontaktach rówieśniczych
- problemy z koordynacją ruchową