Terapia przez sztukę wpływa na określone procesy psychiczne i struktury ludzkiej osobowości oraz procesy poznawcze, na ukierunkowanie zainteresowań, hierarchię wartości i sprawność ruchową stymulującą określone formy aktywności.
W przypadku dzieci z autyzmem arteterapia pełni rolę korekcyjną, edukacyjną i rekreacyjną. Pomaga w rozpoznawaniu emocji, uwalnianiu i odreagowaniu ich, a także wyrażaniu tych emocji w sposób akceptowany przez otoczenie. Wzmacnia poczucie bezpieczeństwa dziecka, zmniejsza poziom napięcia emocjonalnego, rozbudza świadomość motywów własnych działań i zachowań oraz pomaga uaktywniać komunikację niewerbalną.
Arteterapia pozwala dzieciom na rozwijanie własnych działań twórczych, rozwój wyobraźni, uzewnętrznianie świata przeżyć i odczuć, zrozumienie własnych potrzeb i pragnień, kreowanie przestrzeni, poznawanie dystansu i granic.
Zajęcia pobudzają dziecko sensorycznie, pozwalają na poznanie innego niż własny punkt widzenia, pomagają zaspokajać potrzeby bezpieczeństwa, współuczestnictwa, bycia docenianym i rozumianym, pomagają w akceptacji siebie i innych, relaksują i wyciszają.
Wykorzystując arteterapię można skutecznie niwelować problemy osób z autyzmem.
Jedną z najlepszych form arteterapii jest lepienie z gliny.
Z gliny łatwo lepi się sukces. Nie potrzeba wiele umiejętności, nie są konieczne artystyczne wizje ani przesadnie mozolna praca, by stworzyć ładną i trwała rzecz. A co najważniejsze, można do minimum ograniczyć naszą ingerencję w dzieło i pozwolić dziecku uwierzyć, że jest prawdziwym artystą, a nie tylko uczniem, wykonującym polecenia nauczyciela. Niejednokrotnie okazuje się, że warto podążać za dzieckiem autystycznym, a zwłaszcza pozwalać mu na niekontrolowaną ekspresję, która często owocuje niezwykłą fakturą, zaskakującym kształtem czy zapierającą dech w piersiach kompozycją kolorów.