Profesjonalna diagnoza może zostać przeprowadzona tylko przez certyfikowanego terapeutę integracji sensorycznej. Po wnikliwej analizie terapeuta na podstawie uzyskanych danych tworzy rzetelną diagnozę SI, która jest podstawą do podjęcia aktywnej terapii.
Diagnoza Procesów Integracji Sensorycznej
Diagnoza procesów integracji sensorycznej składa się z kilku części:
- Wywiad z rodzicami – terapeuta SI zadaje pytania dotyczące przebiegu ciąży, porodu, rozwoju dziecka, przebytych chorób i innych problemów zdrowotnych
- Kwestionariusze – stanowiące dopełnienie procesu diagnostycznego
- Próby kliniczne – dziecko na prośbę terapeuty wykonuje kilka zadań, które mają na celu wykluczenie lub potwierdzenie występowania u dziecka przetrwałych odruchów, a także sprawdzenia jak wygląda jego napięcie mięśniowe, równowaga, koordynacja, płynność ruchowa ciała, planowanie motoryczne, czucie ciała (umiejętność zlokalizowania bodźca dotykowego), a także praca oczu i praca rąk
- Obserwacja kliniczna
- Obserwacja podczas swobodnej aktywności
- Podsumowanie diagnozy – rozmowa z rodzicami na temat wyników diagnozy i wniosków z nich płynących. Rodzice otrzymując pisemną diagnozę, która zwiera dane z wywiadu, kwestionariuszy, wyniki prób klinicznych oraz wnioski. Po podsumowaniu diagnozy terapeuta SI przedstawia rodzicom opracowany, indywidualny program terapii ich dziecka.
Sygnały jakie wysyła nadwrażliwe dziecko przed ukończeniem 3-ego roku życia
- ma problemy z jedzeniem (ssaniem, gryzieniem, żuciem, połykaniem),
- akceptuje tylko niektóre pokarmy, nie toleruje niektórych konsystencji, nie lubi próbować nowych smaków,
- podczas jedzenia często reaguje odruchem wymiotnym, łatwo krztusi się,
- ma kłopoty z regulacją snu, występują częste wybudzenia i kłopoty z wyciszeniem się,
- nie toleruje dotyku, reaguje płaczem na przytulanie czy głaskanie,
- nie lubi ubierania, kąpieli, mycia głowy, obcinania paznokci itp.,
- impulsywność, często miewa ataki złości,
- pręży się, zaciska piąstki, unika ewidentnie kontaktu wzrokowego,
- reaguje płaczem na dźwięki otoczenia,, dźwięki mowy czy muzykę,
- jest opóźnione psychoruchowo (późno siada, raczkuje i chodzi, jest niezdarne ruchowo),
- rozwój mowy jest opóźniony (często nie pojawia się głużenie, gaworzenie, mówi mało i niechętnie).
Objawy zaburzeń SI po ukończeniu przez dziecko trzech lat
- nadmierna ruchliwość dziecka lub bierność, niska aktywność dziecka, ślamazarność,opóźnienie w mówieniu,
- trudność w zdobywaniu nowych umiejętności motorycznych,
- problemy z samoobsługą,
- częste mylenie kierunków,
- strach przed wspinaniem się na drabinki, wejściem na krzesło itp.,
- trudności w przenoszeniu uwagi z jednej rzeczy na inną,
- łatwość w dekoncentrowaniu się,
- unikanie zabawy z innymi dziećmi,
- impulsywność,
- niezdolność do uspokojenia się i relaksu,
- nadwrażliwość lub niewrażliwość na dotyk, ruch, obrazy lub dźwięki,
- nieporadność ruchowa,
- niechęć do mycia, obcinania paznokci czy włosów,
- niska samoocena,
- społeczne i/lub emocjonalne problemy,
- niezwykle wysoki lub niski poziom aktywności,
- opóźnienie w nauce.
